Όλα θα πάνε καλύτερα όταν αδυνατίσω…

Σκεφτείτε ένα κουτί αναψυκτικού. Ό,τι κι αν κάνετε για να αλλάξετε τη συσκευασία του, να βάλετε άλλη ετικέτα ή να χρωματίσετε το κουτί, το περιεχόμενό του δεν αλλάζει. Θα ξέρετε πάντα πως αυτό που περιέχει είναι αναψυκτικό. Ούτε χυμό, ούτε νερό. Απλά αναψυκτικό.

Κι όμως πολλές από εμάς είμαστε πεπεισμένες πως αν αλλάξει το σώμα μας, θα αλλάξει και η ζωή μας. Για οτιδήποτε δυσάρεστο μας συμβαίνει υπεύθυνο είναι το βάρος μας. Θεωρούμε πως, αν αυτό εξαφανιστεί, θα εξαφανιστούν μαζί και όλες οι πίκρες, τα τραύματα και η απόρριψη που βιώσαμε στο παρελθόν. Πιστεύουμε πως αν καταφέρουμε να αλλάξουμε την εξωτερική μας εμφάνιση και να κατέβουμε δύο νούμερα στη φούστα μας θα βελτιωθεί και η ψυχική μας διάθεση. Θα γίνουμε χαρούμενες, αισιόδοξες, ελκυστικές και ποθητές στους άλλους. Και σας το λέει αυτό ένας άνθρωπος που αυτά τα έχει νιώσει και τα ζει καθημερινά προσπαθώντας να περάσουν απαρατήρητα. Αυτό όμως που ξεχνάμε όλοι μας είναι ότι η πραγματική αλλαγή ξεκινά από μέσα μας.

Πάρτε για παράδειγμα μια γυναίκα από τη Σαμόα. Οι γυναίκες που ζουν σ΄αυτό το νησί του Ειρηνικού θεωρούνται γοητευτικές μόνο αν ζυγίζουν περισσότερο από 100 κιλά! Το μέγεθος, λοιπόν, είναι πολύ σχετικό: οι κάτοικοι της Σαμόα συνδέουν το πάχος με την ευτυχία και την αδύνατη σιλουέτα με την δυστυχία. Η αλήθεια είναι πως, παρόλο που τα πρότυπα ομορφιάς διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό, όπου κι αν ζούμε, όσο κι αν ζυγίζουμε, υπάρχουν μερικά πράγματα που μένουν σταθερά. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε να χαιρόμαστε τις αδυναμίες μας, να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι και θα βρούμε σίγουρα τον τρόπο να αδυνατίσουμε χωρίς να νιώσουμε στέρηση. Αρκεί να ξεκινήσουμε εκ των έσω.

Η κατάκτηση της κορυφής κάθε βουνού είναι στην πραγματικότητα μόνο η μισή διαδρομή. Βρίσκεσαι εκεί τόση ώρα όση είναι αρκετή για να θαυμάσεις το τοπίο και να το απαθανατίσεις με μερικές φωτογραφίες. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το βάρος. Προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα είναι όταν επιτύχουμε τον πολυπόθητο στόχο. Ονειρευόμαστε πώς θα είναι τα πράγματα όταν θα είμαστε αδύνατες και αγωνιζόμαστε για να το πετύχουμε. Η ζωή μας μπαίνει σε «αναμονή», αναβάλλουμε τα άλλα όνειρά μας βέβαιες ότι, όταν θα πετύχουμε τον πρωταρχικό σκοπό, θα αποδειχτεί περίτρανα πως ο αγώνας άξιζε. Και κάποια στιγμή, επιτέλους, φτάνουμε στο σημείο που θέλαμε. Αλλά η νέα μας εξωτερική εμφάνιση είναι όπως και η κορυφή του κόσμου: απλά ένα ακόμα «σημείο» και τίποτα περισσότερο. Το να αδυνατίσουμε είναι μόνο η μισή διαδρομή. Η άλλη μισή έχει να κάνει με το πόσο δυνατές είμαστε μέσα μας.

Αυτό που συνήθως δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε είναι ότι η σχέση μας με το φαγητό και το σωματικό βάρος δεν είναι ένα στάσιμο σημείο. Είναι μια συνεχής διαδικασία, κάτι που θα μας απασχολεί καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ακόμα κι αν αδυνατίσουμε 5,10 ή 20 φορές και επανακτήσουμε το βάρος μας, εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως την επόμενη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Πως θα καταφέρουμε να μην ξαναπάρουμε κιλά. Και πως κάπου εκεί θα σταματήσει και ο αγώνας μας κατά της ζυγαριάς. Το κυριότερο: πως το όνειρό μας να είμαστε αδύνατες θα εκπληρώσει επιτέλους τις μεγαλύτερες προσδοκίες μας: την παντοτινή ευτυχία, τη χαρά, την αυτοεκτίμηση και φυσικά την αποδοχή και την αγάπη από τους γύρω μας.